Heb je ooit een journalist zien noteren terwijl ze woedend proberen alles wat de spreker zegt op te schrijven? Nou, het is niet een veel voorkomende scène in de wereld van vandaag omdat de meeste journalisten nu microfoons dragen (zelfs hun smartphones zijn voldoende voor dit doel), maar voor de technologie maakte dit hun baan eenvoudiger en trainden journalisten zichzelf in steno om nauwkeurige aantekeningen te maken. En dit was niet alleen voor journalisten, kantoorsecretaresses, studenten en tal van andere beroepen die nauwkeurige aantekeningen nodig hadden om dit script sneller te kunnen schrijven.
Volgens de Epoch Times werd het script, steno genaamd, ontwikkeld tijdens de Victoriaanse periode en werd het al snel een hulpmiddel van onschatbare waarde om snel aantekeningen te maken. Volgens Britannica waren vier mensen nauw betrokken bij de ontwikkeling van dit script en de verspreiding van het gebruik ervan na de 17e eeuw. Hoewel er eerdere versies bestonden, was dit de tijd waarna het schrift populairder werd.
John Willis werd bekend als de vader van de moderne stenografie. Samuel Pepys schreef zijn beroemde dagboek met behulp van het systeem van de tweede persoonlijkheid, Thomas Shelton. Jeremiah Rich populariseerde de kunst door zijn systeem, de Psalmen, en het Nieuwe Testament te publiceren in zijn methode van stenografie. En William Mason, wiens methode werd gebruikt om de Bijbel te vertalen.
Maar dat was het begin van het script. In de moderne tijd zijn er twee veelgebruikte systemen ontwikkeld door Thomas Pitman en John Robert Gregg. Pitman’s systeem won aan populariteit in Groot-Brittannië, terwijl Gregg’s systeem op grote schaal werd overgenomen door schrijvers in de VS. Beide systemen waren ontworpen om overvloedige aantekeningen te maken bij de snelheid van het spreken en vereisten nogal wat oefening om het te perfectioneren. In feite was ‘stenografie’ de kunst van het schrijven van stenografie, wat vertaald werd naar ‘eng schrijven’ in het Grieks.
John Robert Gregg publiceerde zijn werk voor het eerst in de vorm van een pamflet, Light-Line Phonography in het jaar 1888, waarin hij zijn systeem uitwerkte en de methode tot in detail uitlegde. Zijn idee behelsde een stenografisch systeem dat zich richtte op de klank van de woorden in plaats van een groepering op basis van alfabetten. Het symbool voor de klank van k zou bijvoorbeeld de letter c of k kunnen voorstellen, afhankelijk van de klank van de rest van het woord.
Maar dit was nog lang niet alles.. Ga verder naar de volgende pagina voor het vervolg van dit verhaal.